All fields are required.

Close Appointment form

Γυναικεία Υπογονιµότητα

Οι Βασικοί Παράγοντες είναι:

– Σαλπιγγικός παράγοντας: Ο σαλπιγγικός παράγοντας ευθύνεται για το 25-30% των περιπτώσεων υπογονιµότητας.

Η συνάντηση του ωαρίου µε το σπερµατοζωάριο και η γονιµοποίηση πραγµατοποιούνται στη σάλπιγγα και εποµένως, καταστάσεις που επηρεάζουν τη φυσιολογική ανατοµία ή λειτουργία των σαλπίγγων οδηγούν σε υπογονιµότητα

Τέτοιες καταστάσεις είναι:

1. Οι σοβαρές λοιµώξεις του γεννητικού συστήµατος της γυναίκας που µπορεί να προκαλέσουν απόφραξη των σαλπίγγων, δηµιουργίαυδροσαλπίγγων (διατεταµένες σάλπιγγες που είναι γεµάτες από υγρό) ή δηµιουργία συµφύσεων στην πύελο.

2. Οι προηγούµενες χειρουργικές επεµβάσεις στην κοιλιά της γυναίκας που είναι δυνατόν να προκαλέσουν τη δηµιουργία συµφύσεων δηµιουργώντας προβλήµατα στις σάλπιγγες.

Ωοθηκικός παράγοντας:
Aποτελεί το 15-20% των περιπτώσεων υπογονιµότητας. Αφορά:
1. Καταστάσεις ανωοθυλακιορρηξίας, όπως το σύνδροµο των πολυκυστικών ωοθηκών, κατά τις οποίες δεν πραγµατοποιείται η απελευθέρωση του ωαρίου της γυναίκας, που σε φυσιολογικές συνθήκες συµβαίνει στο µέσο κάθε κύκλου.
2. Καταστάσεις κατά τις οποίες παρατηρείται ορµονική ανεπάρκεια µετά την ωοθυλακιορρηξία, ανεπάρκεια της ωχρινικής φάσης, µε αποτέλεσµα να µην εξασφαλίζονται οι ιδανικές συνθήκες για την εµφύτευση του γονιµοποιηµένου ωαρίου στην µήτρα.
Μητριαίος παράγοντας:

 

Σε ένα 5-10% των περιπτώσεων υπογονιµότητας, το αίτιο εντοπίζεται στη µήτρα της γυναίκας.Εδώ περιλαµβάνονται οι πολύποδες, τα ινοµυώµατα, δυσπλασίες (διάφραγµα) και οι ενδοµητρικές συµφύσεις που παρατηρούνται συνήθως σε γυναίκες που έχουν κάνει πολλές αποξέσεις, οι σοβαρές ή υποτροπιάζουσες φλεγµονές της µήτρας.
Ενδοµητρίωση:
Είναι η παρουσία κυττάρων του ενδοµητρίου (ενδοµήτριο είναι ο εσωτερικός χιτώνας της µήτρας) σε έκτοπες θέσεις όπως π.χ. τοίχωµα µήτρας (αδενοµύωση), ωοθήκες, περιτόναιο. Γενικά υπολογίζεται ότι στο 15-25% των υπογόνιµων γυναικών υπάρχει ενδοµητρίωση, ενώ το 30-50% των γυναικών µε ενδοµητρίωση εµφανίζει προβλήµατα γονιµότητας.
Οι µηχανισµοί µε τους οποίους η ενδοµητρίωση µπορεί να προκαλέσει υπογονιµότητα:
1. δρα τοξικά στο απόθεµα ωαρίων στις ωοθήκες και οδηγεί σε πρόωρη ωοθηκική ανεπάρκεια
2. επηρεάζει την εµφύτευση του εµβρύου στο ενδοµήτριο µέσω ουσιών του ανοσοποιητικού συστήµατος
3. προκαλεί συµφύσεις και απόφραξη στις σάλπιγγες
Ηλικία:
Για την πλειοψηφία των γυναικών η γονιµότητα (η ικανότητα για επίτευξη εγκυµοσύνης) µειώνεται όσο αυξάνεται η ηλικία. Η µείωση της αναπαραγωγικής ικανότητας είναι σταδιακή: αρχίζει να φαίνεται µετά τα 30 έτη, επιταχύνεται στην ηλικία µεταξύ των 35 και 40 ετών και σχεδόν µηδενίζεται µέχρι τα 45 έτη. Υπάρχουν βέβαια και οι σπάνιες περιπτώσεις των γυναικών που µπαίνουν στην εµµηνόπαυση πολύ νωρίτερα, π.χ. πριν τα 40 τους χρόνια. Το πραγµατικό πρόβληµα είναι ο αριθµός και η ποιότητα των ωαρίων της γυναίκας: ο αριθµός των ωαρίων µειώνεται όσο αυξάνει η ηλικία και αντίστοιχα η ποιότητα των ωαρίων γίνεται χειρότερη. Αυτό αυτόµατα επηρεάζει και την ποιότητα των εµβρύων µετά τη γονιµοποίηση. Όσο αυξάνει η ηλικία της γυναίκας, τόσο αυξάνει και ο κίνδυνος αποβολών, δηλαδή στην ηλικία 25-29 ετών ο κίνδυνος αποβολής είναι 10%, ενώ στην ηλικία των 40-44 είναι 34%. Επιπλέον, όσο πιο προχωρηµένη είναι η ηλικία της γυναίκας, τόσο αυξάνει ο κίνδυνος χρωµοσωµικών ανωµαλιών στο έµβρυο.
KIROU_LAYOUT_ICON_FAQ1

Συχνές Ερωτήσεις

Ποια είναι τα αίτια της γυναικείας υπογονιμότητας;

Οι βασικές αιτίες γυναικείας υπογονιμότητας είναι: η αδυναμία ή η διαταραχή ωορρηξίας, οι μη διαβατές σάλπιγγες, η ελλαττωματική ενδομήτρια κοιλότητα, τα χαμηλά αποθέματα και η χαμηλή ποιότητα ωαρίων!

Ποια είναι τα συμπτώματα της γυναικείας υπογονιμότητας;

Τα πιο συχνά συμπτώματα της γυναικείας υπογονιμότητας είναι η ακανόνιστη περίοδος, η απουσία περιόδου και οι έντονοι πόνοι κατά την διάρκεια της εμμήνου ρύσεως.

Πώς αντιμετωπίζεται η γυναικεία υπογονιμότητα;

Ανάλογα με την αιτία που προκαλεί την γυναικεία υπογονιμότητα, επιλέγεται και η πιο κατάλληλη μέθοδος για την αντιμετώπισή της. Οι πιο συχνοί τρόποι αντιμετώπισης είναι οι αλλαγές στον τρόπο ζωής, η λήψη φαρμακευτικής αγωγής και οι μέθοδοι υποβοηθούμενης αναπαραγωγής!